Uroczystość Wniebowzięcia NMP, 15 sierpnia, nazywamy potocznie
Świętem Matki Bożej Zielnej. Dzień ten jest świętem nakazanym – mamy
obowiązek uczestniczenia we Mszy świętej.
Wniebowzięcie NMP jest dogmatem naszej wiary. Przekonanie o tym, że
Pan Jezus nie pozostawił ciała swojej Matki na ziemi, ale je
uwielbił, uczynił podobnym do swojego ciała z chwili
zmartwychwstania i zabrał do nieba, było powszechnie wyznawane w
Kościele. Święto to obchodzone jest już od V-VI wieku. Formalnie
dogmat ogłoszono całkiem niedawno
– w roku 1950.
Opis wniebowzięcia znamy tylko z apokryfów. W jednym z nich jest
opowieść o śmierci i pogrzebie Maryi. Otóż, gdy Matka Boża umarła i
Apostołowie złożyli ją do grobu, przybył spóźniony Apostoł Tomasz -
ten niewierny - i chciał zobaczyć ciało Najświętszej Maryi Panny.
Gdy otworzono grób, nie było w nim ciała Maryi, a jedynie piękne,
pachnące lilie i inne kwiaty i zioła.
Z uroczystością Wniebowzięcia łączy się błogosławieństwo pól, ziół i
kwiatów. Według starej ludowej tradycji bukiet do
poświęcenia wiązano z siedmiu różnych ziół: rumianku, mięty, melisy,
bazylii, rozmarynu, lubczyku i nasturcji.
Przyjmując błogosławieństwo kwiatów, przypominajmy sobie słowa
pieśni: „…tam właśnie teraz rozkwitły kwiaty: stokrotki, fiołki,
kaczeńce i maki (...) w ich zapachu, urodzie, jest Polska” i módlmy
się mocno – w 99. Rocznicę „Cudu nad Wisłą” – za bezpieczną
przyszłość naszej Ojczyzny.
opr.
Jadwiga Kulik